Acerca de

Nalaman ko na ako ay may cancer – Hindi ko ito masabi sa aking pamilya. Sa kadahilanang hindi namin kakayanin ang gastusin sa pagpapagamot . Hindi ko na lang ito sasabihin at hayaan kung anong mangyayari sa akin?

Ako ay na diagnosed na may Ovarian Cancer stage 4 at Uterine Cancer stage 2. Ako ay 45 taong gulang at ginugol ko ang siyam na taon ng aking buhay sa pag-aaral upang makalakad muli, ako ay sumailalim sa isang major injuries na sanhi ng isang aksidente sa aking trabaho bilang isang flight critical care paramedic.

Dumaan ako sa isang malaking operasyon at isang taon at kalahati ang gamutan ko ng triple dose of chemotherapy na halos pumatay sa akin ng tatlong beses. Sa Marso ako ay magiging cancer free na sa loob ng limang taon. Sinabi nila sa akin magpagamot man ako o hindi mayroon na lng akong 6 na buwan upang mabuhay at ang pagkakataon ay napakaliit upang ako’y gumaling sa aking sakit na Ovarian Cancer stage 4. Walang sinuman ang makapagsasabi kung kailan na lang ang ating buhay at kung kailan ito magwawakas.

Ngayon tungkol sa iyong kanser, naniniwala ako na maraming mga bagay na kailangan mong isipin sa paggawa ng desisyon na ito ay:

1. Ang iyong edad

2. Anong uri ng kanser at stage

3. Ang iyong kasalukuyang kalusugan

4. Handa ka bang ipaglaban ang iyong buhay?

Naniniwala akong makakaya kong gumaling sa aking sakit. Maraming mga programa upang matulungan ang mga taong hindi kaya ang pagpapagamot, transportasyon at tirahan habang nagpapagamot.

Makipag-usap sa iyong oncologist kung ang iyong ospital ay may anumang financial support. Ang Ospital ay palaging may isang social worker na malalaman kung ano ang maibibigay na tulong sa kanilang pasyente. Kung walang inaalok na financial support ay maaring magtanong at maghanap sa ibang malapit na hospital.

Sa Philippine Cancer Society sila ay nag-aalok ng tulong sa pagpapagamot at mayroon silang napakaraming iba't ibang uri ng suporta nang walang gastos. Maaring bumisita sa kanilang website at tumawag lamang sa kanilang numero kung may iba pang katanungan.

Magsabi lamang sa iyong pamilya kung mayroong nararamdaman na karamdaman, maigi ng may alam sila sa nangyayari sa iyo. Hindi tama na ito ay itago sa iyong mahal sa buhay upang ikaw ay kanilang matulungan.

Mangyaring huwag sumuko, araw-araw ng buhay ay napakahalaga.

Alam mo bang mayroon kang cancer bago ka opisyal na nasuri?

Oo, hindi na ako nagulat nung nalaman ko. Sa loob ng halos 10 buwan bago ang aking diagnosis, nakaramdam na ako ng sakit sa aking ulo. Pagkatapos ng mga 6 na buwan bago ang diagnosis, nakapa ko ang isang matigas na namamaga na walang sakit na lymph node sa kaliwang bahagi ng aking leeg. Hindi na ako nagtaka dahil sa edad ng labing pitong gulang pa lamang ako ay may SLE na. Regular akong nagpapa konsulta sa aking doktor nang hindi bababa sa bawat tatlong buwan dahil sa aking sakit na SLE. Sa katunayan, pinaputok ng aking mga doktor nang ipakita ko sa kanila ang aking node sa leeg. Wala nman panganib ayon sa kanila para sa HNC dahil wala naman akong bisyo na alak at sigarilyo.

Ngunit oo, naramdaman kong ito ay cancer at hindi ako clairvoyant, at hindi rin ako paranoid tungkol sa sakit kong cancer. Wala akong epiphanies mula sa aking cancer. Natakot ako ng halos 20 minuto nang una kong masuri. Sa katunayan, hindi ko kailanman binigyan ng maraming pag-iisip ang sakit kong cancer. Sa ngayon N.E.D na ako at walang nararamdaman na anumang sakit sa loob ng 8 taon mula sa Metastatic stage 3 tonsil cancer (2 operasyon, chemo at 27 radiation session). Hindi ko naramdaman ang kaliwang bahagi ng aking mukha at nagsusuot ako ng isang hearing aid sa kaliwang tainga ko, at ang mahalaga “BUHAY AKO”.

Kung nalaman mong mayroon kang kanser at stage 4, susubukan mo ba ang chemotherapy o mabuhay nang masaya sa iyong natitirang buhay?

Nakakuha ako ng stage 4 cancer, at walang chemo para sa aking sakit.

Gayunpaman, sumailalim ako sa iba't ibang mga biological therapies na may katulad na mga epekto sa chemo. May mga panahon na labis ang nakukuhang epekto kaya hinihinto muna ng pansamantala. Ngayon may ilang mga bagong mets sa aking pelvis at hita ng buto at ito ay nangangahulugang magsasagawa ako ng 2 linggo na radiation therapy sa lalong madaling panahon. Hindi magiging madali ang proseso kahit pa na ngayon ay sumang-ayon ang aking doktor na ma admit ako sa ospital at para mai-save ang aking energy sa pagkapagod ng isang oras na pagbabyahe sa bawat araw-araw na gamutan.

Pinagsisihan ko ba ang pagsasagawa ko ng therapy para sa aking sakit?

Sympre HINDI! Nagkaroon ako ng 4 years sa aking buhay na hindi ko sana naranasan pa kung hindi ako nagpagamot. Patuloy akong nagtatrabaho nang buong oras, habang ako’y naka work from home sa lahat ng pagkakataon. Patuloy akong kumakanta sa aming koro. Nagpapatuloy ako mabuhay para sa aking mga mahal sa buhay.

Maaaring mangyari ang cancer nang hindi mo alam sa loob ng maraming buwan?

Maraming mga uri ng cancer ang maaaring mag-alis ng asymptomatically sa loob ng iyong katawan sa loob ng maraming taon, nagiging malinaw lamang kapag ang tumor ay napakalaki nito na dumidikit sa iyong balat. Sa oras na ito ay mangyari ito ay kumalat na at malala na.

Ang cancer sa bato (Kanser sa Kidney) ay katulad nito. Ang aking asawa ay may kanser sa bato, na diagnose siya nang maaga dahil siya ay nakaranas ng spinal injury at agad nagsagawa ang kanyang doctor ng isang full thorax CAT scan. Sa ngayon siya ay paralisado na ngunit wala ng cancer.

Ang aking 80 years old na kapitbahay ay may cancer sa kanyang descending aorta. Malaki na ito, ngunit halos hindi niya ito napansin. Ngayon siya ay may stent upang mapawi ang pressure ng tumor na maaari niya rin ito ikamatay bago pa siya kunin ng sakit niya na cancer.

Bakit ipinagbabawal ang bitamina B17 bagaman nai-promote ito bilang isang lunas para sa cancer?

Upang masagot nang maayos ang tanong na ito, hayaan muna nating malaman ito para sa mga pangunahing katotohanan upang maunawaan natin kung ano ang nangyayari,

Ang unang bagay na maipapaliwanag natin ay ito: WALANG "Vitamin" B17. Tama iyon, hindi ito nag eexist. Upang matukoy bilang bitamina, ang isang kemikal ay kailangang maging mahalaga para sa kalusugan at cellular ng ating katawan. Walang naitala na vitamins B17 kaya hindi ito nag eexist. Kaya bakit ang kemikal na ito ay tinutukoy bilang "bitamina" B17 kung walang B17 sa listahan ng mga aktwal na bitamina? Ang sagot ay medyo simple, ito ay isang myth or haka-haka lamang na ang kemikal na ito ay pinagbawalan.

Ang Laetrile ay isang patentado, gawa ng tao na kemikal na naibenta bilang isang chemotherapeutic na gamot ilang mga dekada na ang nakalilipas. Nais ng may-ari ng patent na ibenta ito bilang karaniwang chemotherapy. Ang problema ay hindi ito talaga gumana, at hindi ito nakuha para maging pangunahing gamiting gamot. Sa katunayan, dahil sa mga antas ng pagkakalason mula sa cyanide (ang byproduct ng metabolizing laetrile sa katawan), hindi ito aprubado ng FDA para sa medikal na paggamit. Ito ay isang mahalagang pagkakaiba, din: hindi ito "pinagbawalan", kundi hindi ito inaprubahan dahil nabigo ito sa mga pangunahing pagsubok na ito ay epektibo at ligtas.

Ano ang dapat gawin ng may-ari ng patent kapag ang layunin ay upang kumita ng pera sa iyong pamumuhunan ngunit hindi mo maibenta ang iyong produkto dahil hindi ito gumana?

Buweno, sa mahusay na karunungan sa politika ng kongreso, ang industriya ng suplemento ay deregulated - dati na ang mga bitamina ay kailangang matugunan ang ilang mga alituntunin, hindi naiiba sa kung ano ang kailangang matugunan ng mga gamot, upang maibenta at ibenta. Gayunpaman, pagkatapos ng industriya ng suplemento ay deregulated, naging napakadali talagang naibenta sa healthcare market ito sa kadahilanang para sa pangangalaga ng kalusugan ang gagawin ng mga kumpanya ng mga bitamina at halamang gamot. Kahit na maraming mga bitamina B, at marahil dahil mayroon nang bilang ng mga ito, nagpasya ang may-ari ng patent ng Laetrile na mabuting hakbang sa kanilang marketing upang maangkin na ang kemikal na ito ay isang bitamina at, sa gayon, iiwasan ang FDA, Sa kabutihang palad, ang FDA ay pinamamahalaan ng mga taong nakakaintindi sa mga pangunahing patakaran ng kung ano ang bumubuo sa isang bitamina. Ang gamot ay isang gamot, kahit na ano ang tawag mo rito- at ang isang ito ay hindi naaprubahan dahil hindi ito ligtas o epektibo.

Ang kabalintunaan, Ang Laetrile na gamut ay na-promote na ng mga tao na isa itong anti-chemotherapy.

Ano ang mga sintomas ng cancer na hindi natin maisawalang-bahala?

Ito ang araw pagkatapos ng Thanksgiving day nuong 2015. Isang araw nung bakasyon namin kasama ang aking 3 taong gulang na anak na babae habang kami ay tumatakbo, may naramdaman akong bukol. Tatlong linggo na ang nakaraan nagtungo ako sa aking doktor at nagsagawa siya ng isang buong pagsusuri sa aking suso at sinabing mayroon akong "fibrocystic breast".

Nasa shower ako na naghahanda para sa trabaho noong Biyernes, at nakaramdam ako ng matigas sa aking kanang suso, habang inalagaan ko rin ang aking 10 buwang gulang na anak na lalaki. Hinawakan ko ang tuktok ng aking dibdib, ang isang ay matigas, hindi ito gumagalaw, at hindi masakit, At, mas malaki ito kasing laki ng isang gum ball at isang golf ball.

Isang Biyernes, kinabukasan nagpunta ako sa aking doctor, at nagsagawa ng isang pag-scan at MRI nung araw na yun. Noong Disyembre 3rd, kaarawan ng aking ina, opisyal na akong nasuri at na diagnosed ng aking doctor na mayroon akong stage 3C cancer (kanan) na suso localized metastasis of all lymph node sa kanang dibdib kasama ang isa sa kanang clavicle. Sa kabutihang palad, hindi ito kumalat sa kahit saan pa.

Nagsimula na akong mag-ehersisyo pagkatapos magkaroon ng anak na lalaki noong Pebrero 2015 at labis ang aking pagod. Kambal ang inaasahan kong anak ngunit siya ay nabuhay lamang ng 1day at 6hrs) sinusubukan kong magbawas ng 45kilos pagkatapos manganak habang ako ay nagtatrabaho at nag aalaga ng aking anak.

Iyon ang aking mga sintomas. Karaniwang pagkapagod. At ang bukol ay naiiba sa mga barado na ducts. Mahirap ngunit hindi naman masakit.

Dahil ang aking Her2 + ErPr-cancer ay may 72% na posibilidad na bumalik sa loob ng 5 taon, ang mga sintomas ang kinatatakot ko na bumalik. Lalo na dahil sa madalas akong pagod at ito’y lumala at hindi mawala. Iniiwasan ko na mag recurrence pa ang aking cancer bago pa mahuli ang lahat.

Sa kabila ng mga problema sa GI mula nang matapos ang chemo at radiation, hanggang ngayon nasa remission ako ng 3 taon at may ilang pagbabago na. Nagtatrabaho pa rin ako ng full-time, iniiwasang magpagod ng husto. Sinusubukan ko pa ring gawin ang aking dating ginagawa. Bumili ako ng bagong rubber shoes pang ehersisyo para sa aking kaarawan, habang kasama lagi ang aking 7 taong gulang na anak na babae.